Kerst in de Tropen

Vermits men in Latijns Amerika erg gelovig is, is Kerstmis ongetwijfeld een van de belangrijkste dagen van het jaar. Maar naast de religieuse betekenis is er natuurlijk vooral het samenzijn, de pakjes openen en het overvloedige eten. De kerstdecoratie is daar natuurlijk een onmisbaar gedeelte van dit alles. Elk jaar, al reeds in September, beginnen de buren hun huizen en voortuinen te versieren met een overdreven hoeveelheid lichtjes, levensgrote kerststallen en opblaasbare kerstmannen. Zelfs een plastieke sneeuwman met een bordje “let it snow” staat hier onder menige palmboom. Dit opschrift zal hier echter wel een onmogelijke droom blijven. Zelfs op de Chirripo, Costa Rica’s hoogste bergtop (3820 m.b.z.) sneeuwt het nooit. Op kerstavond gaat men hier dan ook niet gezellig samenzitten rond het haardvuur, maar in de tuin rond de Barbecue, terwijl de temperatuur ver de 30 graden overstijgt. Het is even wennen als je uit Vlaanderen hier komt wonen. Eens te meer als ik op kerstdag met de familie mee moet op de jaarlijkse uitstap naar het strand.

Nieuwe foto's

Vanaf vandaag kan je foto's kijken van tijdens het bezoek van mijn moeder...

Ten eerste van Tortuguero, een dorpje op enkele uren varen van de rest van de bewoonde wereld. Zoals de gids zei, je mag hier enkel vrijdag's ziek worden, want dat is de enige dag dat er een dokter is... Het is er dan natuurlijk ook wel puur natuur. Laat ons zeggen een groene versie van Venetië, met aan de oevers van de vele kanaaltjes duizenden groene kathedralen... Klik hier voor de foto's.

Dan zijn we nog naar La Fortuna geweest. Dat is een stadje aan de voet van de imposante Vulkaan

Arenal, een van de meest actieven in zijn soort. Jammer, maar helaas hebben we van het gratis vuurwerk niets gezien. De dikke wolkenpakken maakte dat onmogelijk. Maar desondanks was het een mooie trip. We konden immers genieten van een prachtige tuin met een hele familie Toekans in de bomen, de Baldi warmwaterbaden, het mooie Meer Arenal, lekker eten, ... Klik hier voor de foto's.

Om af te sluiten zijn we dan nog een verlengd weekendje aan het strand geweest. Meer bepaald in de buurt van Playas del Coco, Playa Ocotal, Hermosa en Panama. Hier geen druppeltje regen, enkel zonneschijn. Klik hier voor de foto's.

Een nieuwe job

Het heeft weer even geduurd vooraleer ik weer op mijn blog schreef. Twee redenen daarvoor: ten eerste kwam mijn moeder op bezoek en zijn we bijna niet thuis geweest, en bovendien hebben we de voorbije dagen weer problemen gehad met internet. Ik beloof zeker wat foto's en verhalen te plaatsen in het weekend. Maar intussen kan ik alvast een nieuwigheid meedelen: ik heb zonet een nieuwe job gevonden!

Vanaf januari zal ik gaan werken voor GWS (dat is Global Water Solutions), een bedrijf dat drukvaten en andere verkoopt en produceert (voornamelijk voor grote bedrijven). Ik zal er verantwoordelijk zijn voor de klantendienst en de opvolging van de verzending van de producten (douane, magazijnen, verscheping, ...) voor heel Latijns Amerika en de Caraïben. Nog goed nieuws is dat de hoofdzetel in Luxemburg is gevestigd en zo zal ik waarschijnlijk wel eens ergens een kort Vlaanderen kunnen bezoeken.

Een stukje paradijs

Afgelopen weekend zijn we nog eens op stap geweest. Dit maal naar de zogenaamde "Zona de los Santos". Eerst zijn we even de benen gaan strekken in het Park Los Quetzales, een van de nieuwste nationale parken in Costa Rica. Jammer genoeg zoeken de Quetzals op deze tijd van het jaar wat lagere zones op, dus die hebben we niet gezien. Toch is de rust en de natuur er perfect om even het drukke chaotische stadsleven achter ons te laten.

Na een kleine wandeling zijn we even verder gereden om dan op het hoogste stukje van de bergpas "Cerro de la Muerte" (ongeveer 3500 m.b.z.) de afslag te nemen naar San Gerardo de Dota. Het is maar een klein wegje naar het dorpje, maar het landschap onderweg was echt indrukwekkend. Ongeveer 1000 meter lager hebben we dan gepicknickt aan een mooi bergriviertje. Daarna hebben we ook nog even het riviertje gevolgd naar een van de twee watervallen. Net op tijd waren we weer aan de auto voor de dagelijkse regenbui aan kwam zetten.

Voor meer foto's kan je hier klikken.

De lichtman

De crisis in Honduras ligt elke Costa Ricaan nauw aan het hart. Niet enkel omdat de Hondurese militairen Manuel Zelaya hier in juli jongstleden kwamen droppen. Het is doet hen vooral terugdenken aan de burgeroorlogen van de jaren tachtig in de regio. De kranten staan dan ook vol met verslaggeving over de ontwikkelingen in Tegucigalpa.

Gisteren was ik uitgenodigd in de Universidad de Costa Rica voor een debat over het thema. Onder de panelleden, de nobelprijswinnar van de Vrede Rigoberta Menchu en de Nicaraguaanse exguerillera Dora Tellez. Conclusie was de de voorstellen die vandaag op tafel liggen alles behalve het probleem oplossen. Ten eerste worden oplossingen slechts onderhandeld tussen twee partijen en worden zo alle andere geïmpliceerden vergeten. Bovendien heeft Honduras, net zoals heel wat andere Centraal Amerikaanse landen structurele hervormingen nodig, die op dit moment helemaal niet worden vermeld. Zoals Rigoberta Menchu zei, Centraal Amerika is sinds de jaren tachtig vrij van dictatoriale regimes, maar de structuren zijn dezelfde gebleven. Van een echte democratie is hoegenaamd geen sprake.

Het was ongetwijfeld een interessant debat, maar wat nog interessanter was, was de man net voor het podium! De jonge kerel had de belangrijke taak een soort verkeerslicht te bedienen. Bedoeling hiervan was de gasten het zwijgen op te leggen. De eerste 15 minuten van elke speech stond het licht op groen, dan op oranje en even later verscheen het rode lichtje en werd de microfoon afgesloten. Interessant! Al leek dat ding voorhistorisch, ik kan me heel wat plekken voorstellen waar zoiets erg nuttig zou zijn!

Ramptoerisme

Na de aardbeving van afgelopen januari is het ecologische toerisme op de flanken van de Vulkaan Poas, vervangen door ramptoerisme. Heel wat wegen zijn er onderbroken en dus komen de tourbussen er nog amper. De lokale bevolking probeert bijgevolg op allerlei manieren de Costaricanen aan te sporen de zone te bezoeken en zo de geteisterde plaatselijke economie een nieuwe impuls te geven.

Ook wij dachten zo afgelopen zondag ons steentje bij te dragen. Al op enkele kilometer van ons huisje in Heredia, begonnen de wegenwerken. Heel wat graafmachines waren druk in de weer de aardverschuivingen weg te ruimen, terrassen aan te leggen en de weg her aan te leggen en te stabiliseren. Een hele karwei die intussen al 8 maanden in beslag neemt, 7 dagen op 7. De klus is bovendien nog verre van geklaard Hoe hoger in de bergen, hoe meer de huizen in ruines liggen. Hier en daar is er al wel een nieuw schooltje gebouwd of heeft men huizen terug opgebouwd, maar er is nog veel werk.

Even voorbij Vara Blanca, maakten enkele grote rotsblokken op de weg duidelijk dat je niet verder kon. Wat verderop zag ik het souvenirwinkeltje van de Peace Waterfallgardens, waar we een jaar eerder nog geweest waren, helemaal in puin. En dan te bedenken dat Chinchona, het dorp aan de andere kant van de vallei er nog erger aan toe is. Je kan er van hieruit nog enkel te paard naartoe. Intussen is de regering er bezig de ganse bevolking een nieuw onderkomen te geven enkele kilometer verderop.

Even verder, op de terugrit zat er een oude man aan de kant van de weg zijn restaurantje te promoten Met een knorrende maag konden we niet anders dan hier even te stoppen. Het was amper een schuurtje, maar het eten was best wel lekker. Met de opbrengst van hun voorlopig in elkaar getimmerd eethuisje, waren ze even verder het originele restaurant aan het herbouwen, zo vertelde de man ons later. Met een volle maag kropen we de auto weer in, klaar voor de afdaling. En zo keerden we weer huiswaarts.

Voor meer foto's klik hier.

Back to earth

Vanaf nu kan je deze blog (of althans een deel ervan) ook volgen op de Blog "En nu even elders" van De Standaard. Surf daarvoor even naar http://standaard.typepad.com/en_nu_even_elders/

Mijn bijdragen kan je hier vinden.

Het heeft even geduurd, maar met de nodige vertraging is de treinlijn vanuit Heredia naar de hoofdstad, San José, dan toch in gebruik genomen. Eind vorig jaar had de spoorwegmaatschappij tweedehandsvoertuigen gekocht in Spanje en ze aangepast zodat ze ook hier zonder problemen konden rijden. Een eerste officiële rit in december met de president aan boord was echter uitgedraaid op een fiasco. Na slechts enkele minuten ontspoorde de trein immers. Deze zaterdag was het tijd voor een tweede poging. En jawel, met President Arias als machinist kwam de trein zonder verdere problemen het station van Heredia binnengereden.


Sinds maandag kan nu ook het gewone volk naar de hoofdstad sporen. Nu moet je weten, Costa Rica heeft al sinds meer dan twintig jaar zijn spoorwegen laten bekommeren. Vooral aardbevingen en de constante aardverschuivingen maakten het immers financieel onhoudbaar voor de toenmalige regering. De terugkeer van de trein is hier dan ook een hele gebeurtenis. Op de eerste dag overspoelden dan ook duizenden Costaricanen de weer in gebruik genomen stations. De 90 minuten wachttijd (drie maal langer als de rit zelf) kon hen niet veel schelen.

Vandaag moest ik zelf ook naar San José en heb ik dus ook maar eens de trein genomen. Ook vandaag zaten de wagons propvol. Kinderen die nog nooit in hun leven een trein gezien hadden, radiojournalisten die live van op de trein in de ether waren en anderen die met hun gsm constant contact hielden met vrienden en familie "back on earth". Na een beetje geprutsel met de knopjes vond de machinist dan toch de luidspreker om het vertrek aan te kondigen. Onderweg stopten auto's en voetgangers om dat rare ding even te zien voorbij rijden, terwijl enkele stoere "machos" er een sport van maakten om nog net voor de trein de overweg over te rijden (daar komt ongetwijfeld nog een ongeval van). 30 minuten later kwamen we dan aan in het "estación al atlantico". Moest ik niet op het groene knopje hebben gedrukt om de deuren te openen (niemand wist dat dat zo moest natuurlijk) was iedereen mooi in de trein gebleven.

La burocracía

Mijn zoektocht naar een job lijkt wel eeuwig te duren. Die economische crisis komt dan ook op een slecht moment. In mijn sector, de internationale relaties, is het al helemaal niets. Bovendien eisen potentiële werkgevers veel meer. Hopen ervaring tegen een hongerloon dat is de realiteit. En iemand zonder ervaring, zoals ik, komt natuurlijk helemaal niet aan de bak.

Toch heeft men mij een tijdje geleden een tijdelijke job aangeboden bij Incopesca, de overheidsinstantie bevoegd voor visserij. Ik zou er voor drie maanden moeten helpen bij het verwerken van de resultaten van een onderzoek, weliswaar natuurlijk voor een hongerloon. Maar iets is beter dan niets hé. Jammer genoeg was ik even vergeten dat het gaat over een overheidsinstantie. In Costa Rica dan nog wel. Niet zo zeer dat ze hun beloftes niet zouden nakomen. Ik ken immers al de mensen daar. Ik werkte er eerder al bij de voorbereidingen van een internationaal forum. Wel omdat zoiets langer duurt als ik gedacht had. "La burocracía", indeed! Men moet nl. het bijhorende budget eerst goedkeuren. Intussen vliegen de weken voorbij.

Maar ik verveel me niet. Ik werk intussen mee aan verschillende wetenschappelijke onderzoeken van een Stichting, genaamd Prohumana. En dan is er natuurlijk ook nog mijn thesis (over het betrekken van migranten bij ontwikkelingssamenwerking). Dat vlot intussen aardig en als alles zo voort gaat hoop ik in november mijn scriptie te verdedigen voor de jury.

Update: Situatie in Honduras

De Afgezette Hondurese President Zelaya is eerder vandaag de grens met zijn land overgestoken kort bij het stadje El Paraiso. Het leger had, naar eigen zeggen om een bloedbad te vermijden, zich een vijftig meter terug getrokken. Verder kon de President echter niet door de blokkades van het leger en de politie. Woordvoerders van de de facto regering zeggen voorts dat hij in dat geval zal worden gearresteerd. Intussen is Zelaya op de grens aan het wachten op communicatie met Generaal Romero Vásquez om zo het leger aan zijn kant te krijgen.

Ondanks de avondklok, die sinds deze middag van kracht is, zijn heel wat sympathisanten van Zelaya de straat op getrokken. Tijdens deze manifestaties zijn echter ook al enkele gewonden gevallen en zouden er schoten zijn gelost door het leger.

Zo meteen meer nieuws... Volg dit live (En Español) via de volgende link: www.telesurtv.net

Laatste nieuws uit Honduras

De Afgezette Hondurese President Zelaya is zonet de grens met zijn land overgestoken. Woordvoerders van de de facto regering zeggen echter dat hij in dat geval zal worden gearresteerd.

Zo meteen meer nieuws... Volg dit live (En Español) via de volgende link: www.telesurtv.net

Mexicaanse griep

Net zoals in de rest van de wereld gaat de Mexicaanse Griep (Ah1N1) hier flink zijn gangen. Intussen zijn er al meer dan 6oo gevallen bevestigd en met het hoogtepunt van het regenseizoen voor de deur ziet het er niet goed uit. Vooral de laatste weken zijn de gevallen erg toegenomen, alsook de dodelijke slachtoffers (vandaag staat de conto op 17). De lessen in de Costaricaanse scholen worden echter wel hervat begin volgende week, na een extra week vakantie. De erg populaire jaarlijkse bedevaart naar Cartago daarentegen wordt wel afgelast.

Onderhandelingen

Vandaag zijn in Costa Rica de onderhandelingen begonnen om een einde te maken aan het conflict in Honduras. Zowel de De Facto President Micheletti, als de Afgezette President Zelaya bespraken met President Oscar Arias, hun versie van de feiten. Na afloop begonnen de eigenlijke onderhandelingen met afgevaardigden van beide partijen. Hopelijk kan er op deze manier snel een duurzame oplossing gevonden worden al zal dit niet eenvoudig zijn. Beide Presidenten hadden immers bij aanvang harde woorden voor elkaar.

Ook nog in Costa Rica laat de Vulkaan Arenal weer van zich horen. Sinds vorige maand is er een sterke stijging in het aantal aardbevingen in en om de krater. Bovendien zijn de gebruikelijke uitbarstingen wat heviger geworden waardoor het omliggende Nationale Park verschillende keren moest worden geëvacueerd. Een grotere uitbarsting wordt dan ook niet uitgesloten. Een eventuele heroriëntering van de lava-stroom zou vooral de nabije hotels kunnen bedreigen, alsook het stadje La Fortuna. Intussen blijft het ook spannend in de omgeving van de vulkaan Turrialba, waar een eventuele uitbarsting heel wat meer mensen in gevaar zou kunnen brengen.

Een opening in Honduras?

Een gerucht dat al dagen bestond is gisteren dan toch bevestigd. Na een gesprek tussen de afgezette President Zelaya en de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken Hillery Clinton is beslist om onder leiding van de Costaricaanse President Oscar Arias onderhandelingen te beginnen om een uitweg te zoeken voor het conflict in Honduras. Deze avond komt Zelaya naar San José en morgen zou het de beurt zijn aan de De Facto President Michelletti.

Na de bloedige incidenten van afgelopen zondag (waar bij manifestaties twee doden vielen) hebben verschillende betrokken groepen in Honduras duidelijk hun positie wat afgezwakt. Zo heeft het hooggerechtshof verklaringen afgelegd als zou President Zelaya amnestie kunnen verkrijgen en dus zonder problemen zou kunnen terugkeren.

Gelukkig gaat dit conflict intussen in de goede richting en kan men zo een escalatie van het conflict vermijden. Desondanks zullen de economische gevolgen op korte, middel en lange termijn allerminst positief zijn. Zoals ik eerder al vermelde zullen de buitenlandse investeringen en dus ook de export waarschijnlijk verminderen. Daarnaast zal ook het toerisme erg onder deze crisis leiden.

Nu nog te hopen dat deze staatsgreep niet als voorbeeld dient voor andere veel minder stabiele politieke systemen in de regio. Dan denken we even aan Nicaragua, Bolivië, Guatemala, ...

Crisis in Honduras

Vandaag was (weer) een spannende zag voor Honduras. Dit omdat de eerder gedeporteerde President Zelaya besloot vandaag per vliegtuig terug te keren naar Tegucigalpa. De de facto regering heeft de landing echter onmogelijk gemaakt. Zelaya is daardoor moeten doorvliegen via Nicaragua naar El Salvador van waaruit hij morgen naar Washington trekt om er verdere diplomatieke contacten te leggen en zijn terugkomst alsnog mogelijk te maken.

Eerder op de dag waren honderden aanhangers naar de luchthaven getrokken om er Zelaya welkom te heten. De protesten mondden echter uit in confrontaties met het leger. Naargelang de bronnen zouden er 2-3 doden gevallen zijn onder de manifestanten.

Hoe dan ook, ik sluit me aan bij wat enkele diplomaten gisteren op de vergadering van de OAS zeiden. Moest Zelaya vandaag toch zijn geland in Tegucigalpa, zou het conflict waarschijnlijk verder geescaleerd zijn. Eerst en vooral moet men rond de tafel gaan zitten met alle partijen. De de facto president Micheletti heeft alvast aangegeven dat hij daartoe bereid is. Hopelijk kan er op deze manier een uitweg gevonden worden voor deze crisis en kan een bloedbad vermeden worden!

Coup D'etat in Honduras (Update)

De situatie in Honduras lijkt intussen verder te verslechteren. Enerzijds heeft de internationale gemeenschap zich reeds unaniem uitgesproken tegen de nieuw geïnstalleerde de facto regering en zo de druk verder opgevoerd. Heel wat landen trekken hun ambassadeurs terug en SICA (Nicaragua, Costa Rica, Honduras (President Zelaya), El Salvador, Belize, Panama en Guatemala) heeft ook ingestemd de internationale handel met Honduras voor 48 uur stil te leggen. Anderzijds lijkt het geweld en protest in de straten van Tegucigalpa toe te nemen. Een reporter van Telesur werd even aangehouden en demonstranten worden met traangas uit elkaar gedreven. Volgens enkele bronnen zou ook een bataljon van het Hondurese leger in opstand zijn gekomen. Als dit waar is vrees ik voor het ergste. Hopelijk wordt er alles aan gedaan om een gewapend conflict te vermijden!

Morgen word een belangrijke dag vermits Zelaya voor de VN General Assembly verschijnt en de OAS (Organisatie van Amerikaanse Staten) in speciale zitting bijeenkomt. Hieruit komen waarschijnlijk enkele concretere stappen voort.

Staatsgreep Honduras

Kijk even op mijn andere blog http://jwmelis.blogspot.com voor meer analise over de huidige toestand in Honduras.

Coup D'etat in Honduras (Update)

In de laatste twaalf uur is de situatie in Honduras er zeker niet beter op geworden. De uitgezette President Zelaya is nog steeds op Costa Ricaanse bodem en zal vandaag of morgen naar Managua, Nicaragua doorreizen voor een urgente bijeenkomst van de presidenten van het Centraal Amerikaanse Integratiesisteem (SICA). Eerder vandaag keurde het Hondurese parlement een, blijkbaar onechte, ontslagbrief van de President en zijn regering goed. Kort daarna legde de voorzitter van datzelfde Parlement, en van een oppositiepartij, de eed af als President A.I.. Op dit moment is ook de OAS (Organisation of American States) bijeen. Uit de goedgekeurde resoluties van dit orgaan blijkt dat geen enkele lidstaat deze gebeurtenissen goedkeurt en tevens President Zelaya als enige wettige President zal blijven erkennen.

Hoe dan ook, of je nu voor of tegen de acties en politieke opvattingen van Manuel Zelaya bent, een staatsgreep kan niet de oplossing zijn. Het lijkt bovendien erg ironisch dat degenen die deze staatsgreep pleegden de President verweten de grondwet te hebben overtreden terwijl ze zelf vandaag blijkbaar deze niet in acht namen. Een President het land uitzetten lijkt me immers vrij onwettig, niet?

Hopelijk kan men snel de situatie stabiliseren zonder bloedvergieten. Ik hou jullie alvast op de hoogte. Ik ben in ieder geval blij dat vrienden in Honduras op dit moment in veiligheid verkeren.

Volg de nieuwsfeiten via de volgende sites:

OAS (Organisation of American States)

Resulutie OAS 28 juli 2009

AFP

Deredactie.be

BBC World

CNN

Reuters

Belga

AP News

Staatsgreep Honduras

Het hing al verschillende dagen in de lucht, maar vandaag is het dus officiëel; er is vandaag een staatsgreep gepleegd in Honduras. President Zelaya is intussen gevlucht naar Costa Rica en is hier alvast opgevangen door de President. Alle communicaties zijn onderbroken, televisiekanalen zijn uit de ether, net zoals radio en telefoon. Intussen zijn blijkbaar ook de Ambassadeurs van Venezuela, Cuba en Nicaragua gegijzeld.

Hopelijk kan men snel de situatie weer controleren! Ik hoop natuurlijk ook dat onze Hondurese vrienden in veiligheid verkeren. Net vandaag heb ik trouwens bezoek van Marvin, een vriend uit Honduras.

Trip naar de Caraïben

Stel je voor, Meylin was tot vorige week nog nooit aan de Caribische kust van haar eigen land geweest. Hoog tijd dus om daar iets aan te veranderen vonden we. Zaterdag in de vroege uurtjes begonnen we aan de drie uur durende reis. Een eerste halte was Cahuita, waar we het gelijknamige nationale park bezochten. De Caribische vochtige warmte kwam hard aan, maar desondanks genoten we toch ten volle van de prachtige natuur, de witte stranden en het helder blauwe water. Voor te snorkelen langs het nabije koraalrif moet je echter een boottochtje regelen en daar hadden we jammer genoeg geen tijd voor. We wandelden helemaal tot aan Punta Cahuita waar een bende apen druk bezig was de aanwezige toeristen te beroven van hun eten. Vliegensvlug verdwenen de ananas en bananen in de bomen.

Rond het middaguur begon het een beetje te regenen. Tijd dus om verder te gaan richting Puerto viejo om er iets te eten. Na de lunch trokken we dan naar het hotellet

je. Net op tijd om te schuilen voor een ware tropische stortbui die tot laat in de nacht zou duren. Zo hadden we echter wat tijd om te relaxen en te genieten van onze luxe bungalow. Voor een prikje (35 euro) hadden we een huisje afgehuurd met een living eetzaal, keuken en een slaapkamer, helemaal afgewerkt met tropisch hout.

Toen Zondagochtend de zon weer van de partij was kwam de tuin helemaal tot leven. Een kucheltje Agoutis, een bende Toekans, een hoopje Orpendolas en een pijlgifkikkertje kwamen allemaal eventjes langs voor het ontbijt. Alvorens aan de afreis te beginnen zijn we dan nog even naar Manzanillo geweest. De stranden lijken er zonder overdrijven paradijselijk. Maar aan al het goeds komt ook snel weer een einde en dus was het tijd om huiswaarts te keren.

Voor meer fotos klik je hier.

Verder nog wat goed nieuws... Ik heb werk gevonden, al is het dan tijdelijk. Voor drie maanden mag ik meehelpen aan een onderzoek in een overheidsinstelling. Zonnige groetjes....

Verkiezingskoorts

Toch nog even iedereen die deze blog leest enkele minuten politieke moed toewensen zondag aanstaande. Stem voor de beste zou ik zo zeggen... En wie mij kent weet natuurlijk ook wie dat voor mij is (de N-VA natuurlijk). Ikzelf kan jammer genoeg deze keer niet stemmen. Er ligt echter wel een wetsvoorstel in de kamer klaar hierover, maar tot op heden kan ik dus enkel aan de federale verkiezingen deelnemen.

Ook hier heerst er trouwens bij een deel van de bevolking verkiezingskoorts. Men heeft, geheel naar Amerikaans voorbeeld, nu ook de interne verkiezingen van de presidentskandidaten erg in het licht gezet. Volgens de laatste cijfers hebben de twee sterkste kandidaten van de regeringspartij elk al bijna 2 miljoen dollar uitgegeven aan hun campagnes. Bovendien versterkt dit soort praktijken nog maar eens het korte termijn denken van de Latijns Amerikanen. Zowel een Vice-Presidente, als de burgemeester van de hoofdstad moesten immers ontslag nemen, en dat op meer dan een jaar van de eigenlijke verkiezingen. Ook op andere posten zie je nu trouwens heel wat verschuivingen. Er zal dus hoogstwaarschijnlijk en naar goede oude gewoonte dit erg jaar weinig gebeuren in het parlement en de ministeries. De traditie zegt immers: 1 jaar om je in te werken, 2 jaar om echt dingen te doen en dan nog een jaartje om de volgende campagne voor te bereiden... Nu net tijdens het schrijven van mijn blog krijg ik hier nog een tekstberichtje van een van hen om zondag te gaan stemmen. Het is hier namelijk niet eens nodig om lid te zijn van de partij om voor een bepaalde kandidaat te stemmen. Resultaat: kandidaten en hun assistenten die op de verkiezingsdag alle oude mensjes en politieke nitswits met de auto gaan ophalen om een paar extra stemmen te ronselen.

En dan was er ook nog voetbal gisteren. De VS verloor hier in een overvol stadium 3-1 tegen de thuisploeg tot grote vreugde van de "Tico's" natuurlijk. Zondag gaat het dan tegen Trinidad & Tobago.

Liberia de Fiesta!

Vandaag zijn er in de straten van Heredia heel wat zure gezichten te zien. De reden daarvoor was de voetbalfinale van gisteren. De lokale ploeg verloor namelijk de titel van Liberia. Voor de eerste keer in meer dan tien jaar gaat de beker dus eens niet naar Saprissa (die zelfs niet tot in de finale raakte), maar naar een ploeg uit Guanacaste die tot voor kort erg weinig voorstelde. De vroegtijdige hoerakreten van de Heredianen, die dachten dat de finale al beslist was, werden dus snel getemperd.

Zaterdag zijn we ook nog even op uitstap geweest naar de Vulkaan Barva, een uitgedoofde vulkaan op wiens flanken we wonen. Hoewel de afstand in kilometers eigenlijk niet veel voorstelt (ongeveer 15 km), is de trip naar het "Rangerstation" al een heel avontuur. Maar de volhouder wint en ook onderweg kan je al genieten van de ongelooflijke landschappen en uitzichten over de hele centrale vallei! Vooral de laatste drie kilometer vanuit Sacramento (het laatste dorpje) gaan stijl omhoog over een onverharde weg. Een bus komt hier dan ook niet voorbij.

Dit gebied maakt deel uit van het Nationaal Park Braulio Carrillo, een van de grootste van het land. Sommige, laat ons zeggen risico zoekende avonturiers, trekken van hieruit naar Puerto Viejo de Sarapiquí, een tocht die verschillende dagen duurt en waar ze moeten overnachten onder een bladerdak. En natuurlijk zijn er al heel wat van hen verdwaald geraakt. Maar wij hielden het bij de aangeduide wandelpaadjes. In deze nevelwouden (op bijna 3000 m.b.z.) woont ook de Quetzal, maar die liet zich afgelopen zaterdag niet zien. Maar enkel al de bomen vol met bromelia's zijn al erg indrukwekkend.

Jammer genoeg betekent een Nevelwoud ook regen, veel regen. We moesten dan ook snel weer terugkeren om niet door een tropische stortbui te worden verrast. Het kratermeertje van de vulkaan zal dus voor de volgende keer zijn. Na een half uurtje schuilen konden zetten we dan uiteindelijk de terugtocht in.

La lluvia vuelve

Na enkele maanden zonder regen is eindelijk het regenseizoen officiëel van start gedonderd. De tropische regenbuien doen weer in enkele minuten tijd straten overstromen en op de voetpaden word je plots omvergesabeld door de opduikende paraplu's. En enkele bliksems later gaat dan ook naar goede oude gewoonte het licht weer eens uit. Het heeft wel iets zo gedwongen zijn om in je huisje te blijven, verlicht enkel door kaarslicht en de bliksem. Minder goed nieuws is dit echter voor de mensen van het in januari door een aardeving getroffen gebied. Er wordt namelijk gevreesd voor hevige modderstromen die de losse aarde mee zouden sleuren naar lagere gebieden, samen met de omliggende huizen, auto's, ... Daarom werd er dan ook onlangs een alarmsysteem geïnstalleerd op de oevers van de Río Sarapiquí.

De Griep

Het is officiëel, ook in Costa Rica is er een eerste slachtoffer omgekomen t.g.v. de varkensgriep. Het betrof wel te verstaan een man die aan al heel wat andere aandoeningen leed. Daarnaast zijn er nog 8 andere Costaricanen geïnfecteerd. Toch lijkt me heel het gedoe rond deze groep een beetje overdreven. De gebruikelijke wintergroep maakt elk jaar duizenden slachtoffers in de Verenigde Staten alleen. Wel is het een goeie oefening voor een eventuele echte pandemie in de toekomst.

¡Chorizo!

Sinds vorige week heb ik eindelijk mijn rijbewijs. Een eerste keer waren de zenuwen waarschijnlijk net te groot tijdens het praktische rij-examen en werd ik weer naar huis gestuurd. Maar deze keer dus meer geluk! Het is te zeggen... Na enkele extra rijlessen had ik een nieuwe afspraak voor mijn rij-examen. De examinator oogde al erg louche en dat werd even later werd dat ook bevestigd. Na een eerste succesvol parcours, moest ik enkele papieren ondertekenen om dan aan het tweede deel op de openbare weg te beginnen. Het duurde niet lang voor hij me liet verstaan dat ik de keuze had, niet slagen voor het tweede deel of smeergeld betalen. Veel keuze had ik jammer genoeg niet. Nog eens een herexamen had me ongetwijfeld meer gekost en dit aanklagen zou bovendien niet veel zin hebben, vermits zowat alle examinatoren elkaar zullen indekken. Gelukkig is de corruptie in Costa Rica intussen vrij beperkt en is dit de enige consequent corrupte overheidsinstelling. Misschien omdat de Costaricanen hier helemaal niets tegen willen doen om zo zonder veel problemen hun rijbewijs te behalen? Geen wonder dus dat de Costa Ricaanse rijstijl is wat ze is!

Semana Santa en Guanacaste

Aan het begin van de Paasvakantie vertrokken Meylin en ik voor een weekje naar Guanacaste, op familiebezoek bij de schoonfamilie. Het was al een tijdje geleden en de busreis leek wel eindeloos. Vijf lange uren later in een bus zonder airco (besparingen!) kwamen we dan toch eindelijk aan in Santa Cruz. Ik dacht even dat ons neefje Andrey (het zoontje van mijn jongste schoonzus Melissa) ons niet meer zou herkennen, maar toen hij even later "Tio Jan" zei wist ik dat dat toch niet zo was. En ook ons nichtje Merel (dochter van de andere schoonzus Marcela) herkende ons met een "big smile". Op zondag, de dag na onze aankomst was er een verjaardagsfeestje voor ons neefje Andrey. Een reuze fluorblauwe cake kon natuurlijk niet ontbreken op zulk een gebeurtenis. De twee kaarsjes werden al snel uitgeblazen. Daarna was het tijd om de Piñata vol met snoepgoed stuk te slaan en zo snel mogelijk zo veel mogelijk snoepjes te rapen.

Om even uit de drukte van het huis van mijn schoonouders te onstnappen hadden we beslist twee dagen naar het strand te trekken. Na twee uren bussen over hobbelige en stoffige wegen (over slechts 30 km!) kwamen we aan in Tamarindo. Ons hotelletje was best gezellig en vooral een perfecte plek om even de alledaagse sleur te ontvluchten. Even lekker niks doen! En dan s'avonds een lekkere pasta op het strand. Jawel de tafeltjes van het Italiaanse restaurant stonden op het zand op slechts enkele meters van de waterlijn!

De rest van de "Semana Santa" hebben we ons familiebezoek weer voortgezet. We zijn ook nog even met een deel van de familie een dagje naar het Parque Nacional Diria geweest, waar ik vroeger als AFS-vrijwilliger werkte. Wonder boven wonder kon ik hen toch warm maken voor een korte wandeling door het groen. De meeste Costaricanen gaan er namelijk enkel naartoe om even te zwemmen in de verfrissende rivier Enmedio. Klein detail, het is droog seizoen en de rivier was dus bijna opgedroogd... Op ons pad kwamen we ook nog andere nieuwsgierigen tegen, onder meer Brulapen, een Gordeldier, een Neusbeur en heel wat Aracaris (familie van de Toekan). Voor we het wisten was de week voorbij en zaten we op de bus terug naar huis...

Voor de Fotos van de Verjaardag van Andrey klik hier, voor onze tweedaagse naar Tamarindo klik hier en voor de overige fotos klik hier.

Gisteren liet het vulkanologisch instituut weten dat de Vulkaan Arenal wel eens van zich zou kunnen laten horen tijdens de komende weken. Rede hiervoor zijn de veelvuldige aardbevingen in de omgeving. Hierdoor zouden er een nieuwe lavastromen kunnen ontstaan. Toch is dit gelukkig een weinig bevolkte regio. Je kan hierover meer lezen op de site van de krant La Nación (Español).

Ik ben niet echt een voetballiefhebber, maar zowel zaterdag als gisterenavond, wanneer de nationale ploeg speelde voor zijn WK-kwalificatie, kon ik er echt niet omheen. Gelukkig is een plaatselijk depressie (het verlies tegen Mexico) weer overgewaaid na de winst met 1-0 tegen El Salvador. Het geklaag is ingeruild voor feestgedruis en alles is weer vergeven en vergeten en de trainer kan weer voor even mee. Daarnaast is er ook nog bekendgemaakt dat de Costaricaanse Spits die tot vandaag bij Gent speelt nu bij Celtic Glasgow heeft een contract heeft getekend ter waarde van 2 miljoen euro!

¡Calor!

Het droge seizoen is hier nu in de Centrale Vallei en het Westen van het land op zijn hoogtepunt. Er valt geen druppeltje regen meer, er is geen briesje wind en de hemel is zo blauw als het maar kan met een zon recht boven ons. En als de thermometer hier in Heredia (op 1100 m.b.z.) al meer dan 30 graden aangeeft, dan moet het in Guanacaste echt wel ondraaglijk warm zijn. Toch gaan we volgende week daarheen. Het is dan "Semana Santa" en voor Meylin een van de enige vakanties in het jaar. Tijd dus om de familie te bezoeken. En met deze hitte zijn enkele korte escapades naar het strand zijn natuurlijk onvermijdelijk.

Job Hunting goes on

Gisteren was het weer even alarm in de zone rondom de Vulkaan Turrialba. Een piloot die de zone overvloog had immers aangegeven dat er een uitbarsting aan de gang was. Volgens het Seismologisch en Vulkanologisch instituut was dit echter niet het geval. Wel was er een abnormale uitstoot van rook en gassen. Deze vulkaan vertoont al sinds een tijdje een verhoogde activiteit. Een uitbarsting is niet helemaal uitgesloten, maar is volgens sommige experts toch weinig waarschijnlijk. Toch is, zoals je wellicht wel weet, een vulkaan erg onvoorspelbaar.

Er is ook nieuws over de trein die Heredia (waar wij wonen) met de hoofdstad San José zou verbinden. Volgende week zouden de treinstellen, die eerder in Spanje werden aangekocht, aankomen en vervolgens worden getest. Zonder verdere vertragingen zouden we dan vanaf eind April naar de hoofdstad kunnen sporen. Ook kondigde de regering aan dat men op zoek gaat naar een Firma die een tweede spoor zou aanleggen en elektrificeren om dan binnen 2-3 jaar een snellere verbinding in gebruik te kunnen nemen. Hopelijk blijft het niet bij deze belofte!

Toch nog even zeggen dat de spoorlijn eerder al werd hersteld en officieel in gebruik werd genomen tijdens een tripje van de president met een van de oudere locomotieven in december. En jawel...de trein ontspoorde onderweg! Hopelijk is dat iets eenmalig!

En inderdaad, de job jacht gaat weer gewoon verder. Eerder had men mij willen aannemen bij de Bank of America, maar toen zo goed als alles in orde was heeft men toch wel niet beslist de werkuren te veranderen. Daardoor kon ik dit niet combineren met mijn studies en moet ik dus weer verder zoeken. Gelukkig zijn er intussen toch nog wel twee andere opties opgedoken. Hopelijk dit keer meer geluk. Later meer...

Fotos bezoek Coopecañera

Klik hier voor de fotos van het bezoek aan de Coopecañera in San Ramon.

Bezoek Coopecañera

Afgelopen zaterdag ben ik samen met mijn collega studenten op bezoek geweest in een suikerriet producerende coöperatieve, Coopecañera, in San Ramón. De hele productie krijgt een fair trade label, en dat was dan ook de rede van ons bezoek. Deze coöperatieve begon zijn werkzaamheden in de jaren zeventig en werkt intussen samen met ongeveer 300 kleine producenten uit de regio. Dankzij de subsidies van onder meer Oxfam, word het inkomen van deze producenten minder beïnvloed door de schommelende marktprijzen en worden ze bovendien aangezet om meer milieuvriendelijke praktijken te hanteren. Van de manager kregen we een uitgebreide rondleiding en uitleg over het productieproces. Ik moet zeggen de machines die er gebruikt worden zien er erg authentiek uit. Hier geen computergestuurde processen dus.

Je kan suikerriet van Coopecañera kopen in de Oxfam wereldwinkel. Je vind er ook andere producten, zoals bier, chocolade, muesli, ... met als een van de ingrediënten suikerriet van Coopecañera. Het volledige aanbod vind je op op de website van Oxfam wereldwinkels.

Binnenkort meer fotos...