Malpais & Cabo Blanco

Het laatste weekend dat Mira & Matthias op bezoek waren had ik een verlengd weekend. Reden te over dus om er nog maar eens op uit te trekken. Deze keer ging het richting Malpais, helemaal in het zuiden van het schiereiland van Nicoya. Ondanks de lange rit, over slechte wegen en met kilo's stof, was het zeker de moeite waard. Ongeveer rond de middag kwamen we aan en installeerden we ons meteen naast het zwembad. Na een frisse duik en wat relaxen zijn we nog even naar het nabije dorpje Santa Teresa gewandeld.

De dag erna gingen we dan over een klein binnenwegje naar het Refugio Absoluto de Cabo Blanco. Ik heb hier zelf nog twee weken als vrijwilliger gewerkt toen ik met AFS in Costa Rica was. Toch wel een klein beetje nostalgie dus. Ik was echter wel vergeten hoe lang en zwaar de wandeling naar het strand was, op het einde van het wandelpad. Een beetje meer als ik gedacht had. De drukkende warmte maakte het bovendien nog vermoeiender. Bovendien, na ongeveer 4 uur wandelen, bijna terug aan de uitgang sloeg Mira haar voet om. Gelukkkig gebeurde dit voor hen tijdens de allerlaatste dagen in het land, maar toch wel jammer natuurlijk...

De dag erna vertrokken we weer terug naar San Jose. Na een blitsbezoekje aan het strand van Santa Teresa reden we over de stoffige wegen richting Playa Naranjo. De Ferry vanuit Paquera (26 km dichterbij) was immers tijdelijk buiten gebruik. Resultaat was een enorme file auto's eveneens hoopten de volgende ferry op te rijden. Voor ons helaas net te laat. De auto voor ons kon er nog net op, maar wij moesten dus 3 uur extra wachten.

Foto's vind je hier.

Monteverde

Op dit moment zijn twee vrienden, Matthias & Mira, hier op bezoek. Rede genoeg dus om even er op uit te trekken. Na zaterdagochtend eindelijk eens te kunnen uitslapen (tot 6uur) ging het eerst richting Puntarenas, over de splinternieuwe tolweg (nu doen we er tussen een half uur en een uur minder over!). Vandaaruit reden we terug de bergen in. De laatste 20 km over aardeweg, maar wel met spectaculaire zichten van de Golf van Nicoya.

Santa Elena, waar we overnachtten, is een klein dorpje aan de rand van het Monteverde nevelwoud. Zoals de naam al doet vermoeden regent het er wel veel! Ta, anders zou het ook geen regen-nevelwoud zijn natuurlijk. De ligging, op 1600 meter boven de zeespiegel en met zicht op de pacifische oceaan, zorgt ook voor een stevige wind en lage temperaturen (naar Costa Ricaanse normen, 11 graden zondagochtend). Dit is dus een van de weinige plekken in het land waar je een sweater nodig hebt!

De tocht door het woud hadden we echter gepland voor de vroege uurtjes zondag. Daarom beslistte we s'avonds een begeleide nachttocht te maken door een woud even verderop. Hoe onze gids het deed weten we niet, maar met zaklamp in de aanslag wist ze toch heel wat dieren te vinden. Een vijftal luiaards (waaronder een jong), een Olingo, een kinkajou, een Tarantula, Wandelende tak, een Toucanet, een mooie Manakin, en nog veel meer.

De volgende ochtend zijn we dan naar het Monteverde cloud forest getrokken. Veel hebben we echter niet gezien. Misschien omwille van de regen of omdat we geen verrekijker hadden? Een gids die we tegenkwamen vertelde ons immers dat hij wel Quetzals had gezien in de kruinen van de bomen. Maar ook zonder dat is het een mooie wandeling! Zeker aan te raden zou ik zeggen.

Jammer genoeg was het weekend veel te snel voorbij en moesten we terug naar huis rijden.

Voor meer fotos klik hier.

Vrede in Costa Rica, maar oorlog op de weg

Als jullie denken dat de Italianen slecht rijden, maak dan maar eens een ritje in downtown San José! En als je dat zonder blutsen en bulten er vanaf brengt, kan je verder rijden richting de Caraïbische kust over de "Highway to Heaven" (een terechte naam!).

Om deze situatie enigszins te doen omslaan, keurde het parlement vorig jaar een nieuwe wetgeving goed. Deze zou strenge straffen en hoge boetes opleggen voor chauffeurs die niet rijden volgens de regels. "A hell of a job" voor de verkeerspolitie! Deze cultureel ingebakken "macho" rijstijl is immers moeilijk zo plots te veranderen. Daardoor werd de uitvoering ook een half jaar uitgesteld. Maar sinds maandag is de wet dan toch in werking getreden. Desondanks blijf ik heel wat auto's zien die het rode licht negeren, geen geldig rijbewijs hebben (dit wordt geschat op 400.000!) snel rijden, plots via de middenberm van de autostrade terugkeren, voetgangers bijna omver rijden, enz..

Natuurlijk zijn er ook heel wat mensen die hun beklag doen over de nieuwe wet, inclusief de parlementsleden die eerder hun goedkeuring gaven. Deze laatsten zijn nu in aller ijl (voor de machtsoverdracht in Mei) bezig de wet weer te hervormen en heel wat artikels te schrappen. Terug naar af... Maar in ieder geval zijn de files de laatste dagen ongewoon kort.