Na de aardbeving van afgelopen januari is het ecologische toerisme op de flanken van de Vulkaan Poas, vervangen door ramptoerisme. Heel wat wegen zijn er onderbroken en dus komen de tourbussen er nog amper. De lokale bevolking probeert bijgevolg op allerlei manieren de Costaricanen aan te sporen de zone te bezoeken en zo de geteisterde plaatselijke economie een nieuwe impuls te geven.
Ook wij dachten zo afgelopen zondag ons steentje bij te dragen. Al op enkele kilometer van ons huisje in Heredia, begonnen de wegenwerken. Heel wat graafmachines waren druk in de weer de aardverschuivingen weg te ruimen, terrassen aan te leggen en de weg her aan te leggen en te stabiliseren. Een hele karwei die intussen al 8 maanden in beslag neemt, 7 dagen op 7. De klus is bovendien nog verre van geklaard Hoe hoger in de bergen, hoe meer de huizen in ruines liggen. Hier en daar is er al wel een nieuw schooltje gebouwd of heeft men huizen terug opgebouwd, maar er is nog veel werk.
Even voorbij Vara Blanca, maakten enkele grote rotsblokken op de weg duidelijk dat je niet verder kon. Wat verderop zag ik het souvenirwinkeltje van de Peace Waterfallgardens, waar we een jaar eerder nog geweest waren, helemaal in puin. En dan te bedenken dat Chinchona, het dorp aan de andere kant van de vallei er nog erger aan toe is. Je kan er van hieruit nog enkel te paard naartoe. Intussen is de regering er bezig de ganse bevolking een nieuw onderkomen te geven enkele kilometer verderop.
Even verder, op de terugrit zat er een oude man aan de kant van de weg zijn restaurantje te promoten Met een knorrende maag konden we niet anders dan hier even te stoppen. Het was amper een schuurtje, maar het eten was best wel lekker. Met de opbrengst van hun voorlopig in elkaar getimmerd eethuisje, waren ze even verder het originele restaurant aan het herbouwen, zo vertelde de man ons later. Met een volle maag kropen we de auto weer in, klaar voor de afdaling. En zo keerden we weer huiswaarts.
Voor meer foto's klik hier.
Posts
