Vandaag zijn er in de straten van Heredia heel wat zure gezichten te zien. De reden daarvoor was de voetbalfinale van gisteren. De lokale ploeg verloor namelijk de titel van Liberia. Voor de eerste keer in meer dan tien jaar gaat de beker dus eens niet naar Saprissa (die zelfs niet tot in de finale raakte), maar naar een ploeg uit Guanacaste die tot voor kort erg weinig voorstelde. De vroegtijdige hoerakreten van de Heredianen, die dachten dat de finale al beslist was, werden dus snel getemperd.
Zaterdag zijn we ook nog even op uitstap geweest naar de Vulkaan Barva, een uitgedoofde vulkaan op wiens flanken we wonen. Hoewel de afstand in kilometers eigenlijk niet veel voorstelt (ongeveer 15 km), is de trip naar het "Rangerstation" al een heel avontuur. Maar de volhouder wint en ook onderweg kan je al genieten van de ongelooflijke landschappen en uitzichten over de hele centrale vallei! Vooral de laatste drie kilometer vanuit Sacramento (het laatste dorpje) gaan stijl omhoog over een onverharde weg. Een bus komt hier dan ook niet voorbij.
Dit gebied maakt deel uit van het Nationaal Park Braulio Carrillo, een van de grootste van het land. Sommige, laat ons zeggen risico zoekende avonturiers, trekken van hieruit naar Puerto Viejo de Sarapiquí, een tocht die verschillende dagen duurt en waar ze moeten overnachten onder een bladerdak. En natuurlijk zijn er al heel wat van hen verdwaald geraakt. Maar wij hielden het bij de aangeduide wandelpaadjes. In deze nevelwouden (op bijna 3000 m.b.z.) woont ook de Quetzal, maar die liet zich afgelopen zaterdag niet zien. Maar enkel al de bomen vol met bromelia's zijn al erg indrukwekkend.
Jammer genoeg betekent een Nevelwoud ook regen, veel regen. We moesten dan ook snel weer terugkeren om niet door een tropische stortbui te worden verrast. Het kratermeertje van de vulkaan zal dus voor de volgende keer zijn. Na een half uurtje schuilen konden zetten we dan uiteindelijk de terugtocht in.
Posts
